Messier 96
Bjálkaþyrilþoka í Ljóninu
-
Þyrilþokan Messier 96 í Ljóninu. Mynd: ESO/Oleg Maliy
| Tegund: | Bjálkaþyrilþoka |
| Gerð: | SAB(rs)ab |
| Stjörnulengd: |
10klst 46mín 45,7s |
| Stjörnubreidd: |
+11° 49′ 12" |
| Fjarlægð: |
39 milljón ljósár |
| Sjónstefnuhraði: |
897 ± 4 km/s |
| Sýndarbirtustig: |
+10,1 |
| Stjörnumerki: | Ljónið |
| Önnur skráarnöfn: |
NGC 3368 |
Franski stjörnufræðingurinn Pierre Méchain uppgötvaði M95 og M96 þann 20. mars árið 1781. Landi hans og vinur Charles Messier bætti þeim við skrá sína fjórum dögum síðar, 24. mars 1781. Á fyrri hluta 19. aldar bar William Parsons, lávarður af Rosse, kennsl á þyrilarma Messier 96. Hún var því ein af 14 þyrilþokum sem þekktar voru fyrir 1850.
Messier 96 er bjálkaþyrilþoka, um 100.000 ljósár í þvermál. Innri hluti skífunnar er bjartur og úr gömlum, gulum stjörnum. Í ytri skífunni eru þyrilarmarnir bláir vegna þyrpinga blárra stjarna.
Menn hafa einu sinni orðið vitni af sprengistjörnu í Messier 96, SN 1998bu.
Messier 96 er stærsta vetrarbrautin í hópi 8 til 24 vetrarbrauta í Ljóninu sem kenndur er við hana. Í hópnum eru einnig Messier 95 og Messier 105.
Á himninum
Þótt Messier 95 og Messier 96 séu með daufari fyrirbærum Messierskrárinnar er fremur auðvelt að koma auga á þær í gegnum litla stjörnusjónauka við góðar aðstæður. Stjörnukort af Ljóninu sýnir að vetrarbrautirnar eru auðfundnar undir maga ljónsins. Einfaldast er að byrja á að finna stjörnuna sem er svo til mitt á milli Alfa og Beta í Ljóninu og færa síðan sjónaukann hægt og rólega suður af henni. Notaðu minnstu stækkun svo sjónsviðið sé sem víðast. Best er að nota meðalstóra eða stóra áhugamannasjónauka til að skoða þær. Birta hefur mikil áhrif á sýnileika þeirra svo ekki er gott að skoða þær ef tunglið er á himni.
Tengt efni
Heimildir
Hvernig vitna skal í þessa grein
- Sævar Helgi Bragason (2012). Messier 96. Stjörnufræðivefurinn. http://www.stjornuskodun.is/stjornuskodun/djupfyrirbaeri/messierskrain/messier-96 (sótt: DAGSETNING).